Art serie: The Delayed Encounter, De Uitgestelde Ontmoeting, Verzögerte Begegnung
In een tijd van toenemende contrasten, confrontaties en een constante stroom aan informatie door het altijd online zijn, is het vrije werk van Thea van den Heuvel met als titel ‘de uitgestelde ontmoeting’ een verademing. Haar foto’s uit deze serie stralen een serene rust uit die de kijker meteen doet beseffen dat de chaos van het dagelijks leven op een afstand gehouden wordt; de smartphones kunnen uit.
Met een veelvoud van grijstinten wordt de realiteit geabstraheerd, teruggebracht naar geometrische vlakken. Dat dit met grijstinten gebeurt is opmerkelijk. Bij veel fotografen bestaat de hang naar geometrische abstractie van de realiteit, veelal bereikt door het opvoeren van contrasten in kleur of zwart/wit en het uit hun verband halen van details. Op het gebied van de architectuurfotografie zijn Judith Turner en Karl Lagerfeld te noemen. Judith Turner is in de tachtiger jaren wereldberoemd geworden met haar fotoserie ‘five architects’, waarin voor het eerst in tijden architectuurfotografie enkel stukken van gebouwen liet zien. Ze zocht naar geometrische composities in gebouwde omgevingen, de context hoefde niet noodzakelijkerwijs herkenbaar te zijn. Karl Lagerfeld gaat in zijn architectuurfotografie verder in op het detail en voert de contrasten nog verder op. Het achterhalen van de realiteit die voor de foto gebruikt is, is vrijwel niet meer mogelijk.
Thea van den Heuvel gaat in dit vrije werk de andere kant op. Zij werkt in kleur maar contrasten zijn compleet verdwenen. De gebouwde omgeving wordt een veelvoud van dicht bij elkaar liggende koude en warme grijstinten. Soms alleen door een hint van kleur te onderscheiden. De geometrische abstractie die hierdoor bereikt wordt, komt volledig los van hetgeen gefotografeerd is zonder dat de gefotografeerde realiteit ontkent wordt. Wie goed kijkt, ziet onafgewerkte gipswanden waar de potloodaantekeningen van de bouwer nog te lezen zijn. Toch neemt deze realiteit niet de overhand. Het zijn de elkaar net niet rakende ruimtelijke vlakken in vele grijstinten die de kijker blijven fascineren en de realiteit doen vergeten. Dit alles geeft het gefotografeerde een stilte en kwetsbaarheid.
Bij het afdrukken en presenteren van de foto’s heeft Thea van den Heuvel nog een extra dimensie toegevoegd. De foto’s zijn afgedrukt op volledig mat papier, aflopend opgeplakt zonder enige beschermfolie. De matheid van het papier zorgt hier opeens voor een spanning bij de kijker. De grijstinten verworden tot fluweel, waarbij de hang tot aanraken en aaien van de foto onderdrukt dient te worden. Zonder beschermfolie zou aanraking het werk bezoedelen, de serene rust zou verbroken zijn, de chaos van het dagelijks leven zou terugkeren en de smartphones zouden ons meteen weer roepen. Tekst: Marc Heesterbeek.
